Gezien en gehoord worden
Muziek
Hoe ik leerde hoepelen. Impressie van Kinderfestival
30 sep
KinderBlestival impressie
Deze zomer was ik op een festival voor kinderen. Via Hein, een gezamenlijke vriend was ik last minute uitgenodigd.Het programma was volgeboekt maar ik kon meedraaien en tevens mijn boek Wat je niet verteld is presenteren.
Samen met mijn goede vriend Vardhan ging ik ernaartoe. Het was ruim 2 uur rijden. We namen de tent mee. Het was nog spannend of we op tijd zouden komen. Een oude dame voor wie hij mantelzorger is was de nacht van donderdag op vrijdag gevallen en moest voor controle naar het ziekenhuis. Dat melde ze pas toen hij al onderweg was. Het personeel Meer >
Doe ik iets uit liefde of uit angst?
29 apr
Een plotseling inzicht
Soms word ik plotseling getroffen door een inzicht. Zoals dat ik de laatste tijd mijn doen en laten veel door angst laat bepalen.Dat ik kansen mis, dat het leven zoals het bedoeld was aan me voorbijgaat. Bang zijn om tekort te schieten.
Met dat inzicht kwam er ook ruimte in mijn bewustzijn. Om echt de weg te gaan die mijn hart me ingeeft, in plaats van wat ik denk dat mensen van me verwachten. Om zelf de leiding te nemen en te bepalen wat ik nodig heb om een vervullend leven te leiden.Schrijven is bijvoorbeeld essentieel om wat Meer >
In m’n sas in het moeras
17 aug
Optreden Klankkleur
Mijn vader maakt leuke muziek met twee vrienden in een bandje. Die twee muzikanten hebben samen twee zoontjes, acht en zes jaar. Zeven en vijf toen ik ze leerde kennen. Bijzonder om mee te maken want ze zijn bijzonder. Urenlang bezig zijn; de omgeving verkennen en spelen en ravotten zonder ooit een wanklank.
Tijdens een optreden kunnen ze aandachtig zitten luisteren, De jongste haast plechtig. Ze worden ook tijdens de voorstellingen actief erbij betrokken. Zo loopt de jongste tijdens een liedje over een bij zoemend langs, met een wollen bij die hij dan langs de bloemen laat gaan.
Muziek Meer >
Bedankt voor die bloemen!
01 jun
Bedankt voor die bloemen!
Een verrassende ontmoeting
Ik kwam terug van een lezing in Almere, die ik samen met twee andere sprekers had gehouden. Als bedankje had ik een mooie bos bloemen meegekregen. Rode rozen en goudsbloemen. Ze stonden in een plastic bak met een laagje water. Eromheen een vrolijke kartonnen doos. Het water kon er niet zomaar uit en het stond nog leuk ook. De organisator zei dat ik het water mocht weggooien als het moeilijk te vervoeren was, maar ik vond het juist heel handig en attent. Er zaten handvatten aan van touw. De bloemen zouden langer goed blijven en Meer >
Reflectie op Annie
15 sep
Mijn redacteur, Gerbrand Muller, bracht het boek Annie onder mijn aandacht. Over een moeder en haar zoontje in de greep van de bezetting en de vervolging van de Joden. Gerbrand wilde graag dat ik dit boek las, omdat ik zelf bezig ben met een roman die zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog. Ik zag een beetje op tegen het lezen van dit boek. Het is in briefvorm uitgebracht, daardoor verwachtte ik voortdurend de rode draad kwijt te zullen raken. maar er zit wel degelijk een rode draad in het verhaal, die is zelfs erg duidelijk. Behulpzaam is ook dat de brieven Meer >
De ogen van een kind
26 aug
De kindertijd
De kindertijd spreekt tot de verbeelding. Er is veel over geschreven en studie van gemaakt. We zijn allemaal ooit kind geweest. Velen herinneren zich hun kindertijd als de meest onbezorgde periode in hun leven. Buitenspelen, in het moment zijn, nog weinig verplichtingen.
Natuurlijk moesten we van alles en bestond de kindertijd niet alleen uit onbekommerde blijdschap, maar het leven was nog redelijk eenvoudig. Het meeste werd voor ons geregeld en daar hoefden we zelf niet over na te denken. Ook zelf heb ik de eerste tien jaar van mijn leven als vrij onbezorgd ervaren. Uiteraard hoor ik ook andere Meer >
Recensie Evenwichtlopen
01 feb
Van auteur en redacteur Gerbrand Muller kreeg ik zijn novelle Evenwichtlopen. Nog dezelfde dag begon ik met lezen, waar ik geen spijt van kreeg.
Evenwichtlopen lijkt gebaseerd te zijn op de kindertijd van de schrijver. Hoewel het niet gaat over zijn eigen jeugd, zijn er zeker overeenkomsten tussen de belevenissen van de hoofdpersoon en die van de auteur. De grens tussen fictie en realiteit is flinterdun. Bepaalde gebeurtenissen, zeker op een leeftijd dat je nog niet gevormd bent en nog vatbaar bent voor indrukken, zullen je bijblijven, op zo’n manier dat ze doorwerken in je verdere leven. Het verleden maakt immers deel uit van Meer >
Recente reacties