Gezien en gehoord worden
behoeften
Kun je je kind geven wat je zelf niet hebt gekend?
11 mei
Foto door Tim Mossholder
Wat wil je je kind meegeven?
Vaak wordt gezegd dat je een ander alleen kunt geven wat je zelf ook hebt ontvangen. Voor velen is dit pijnlijk. Ze willen hun kinderen een betere jeugd geven dan ze zelf hebben gehad.Gelukkig hebben de meesten van ons geen rotjeugd gehad. Het was een mengeling van fijne en nare momenten. We kunnen beginnen met de gelukkige herinneringen. Wat uit je eigen jeugd wil je je kinderen wél meegeven? Samen een gezelschapsspel doen, stoeien, of een wandeling aan het strand?
Er werd van ons gehouden, maar het was voorwaardelijk. Zo gingen Meer >
Waarom mensen vaak reactief zijn en weinig responsief
19 apr
Als kind hebben de meesten van ons niet van huis uit meegekregen dat we goed zijn zoals we zijn. We werden voorwaardelijk geaccepteerd. Onze ouders hielden van ons, maar reageerden vooral op ons gedrag. Ze misten kennis en vaardigheden. Je kreeg bijvoorbeeld liefde en positieve aandacht als je je ‘goed’ gedroeg. Was je overstuur, dan moest je op de gang afkoelen. Afwijzing is pijnlijk en beangstigend voor een kind. Zeker als ze nog klein zijn willen ze in verbinding zijn.
Vorige week nog zag ik een jongetje van 2.5 of 3 jaar. Bij de kassa was hij aan het huilen en Meer >
Als je kind zichzelf niet kan bezighouden
13 apr
Herken je dit? Je kind gaat op in zijn spel. Zodra je een telefoontje aanneemt, staakt het kind zijn bezigheden. ‘Mama!’Als je iets te doen hebt, heeft je kind je aandacht nodig.
Hoe gaat dit in stamverband?De volwassenen zijn in de weer en de kinderen doen uit zichzelf mee. Of ze spelen met andere kinderen, van verschillende leeftijden.Jean Liedloff beschrijft in haar boek, The Continuum Concept, in het Nederlands Op zoek naar het verloren geluk, over haar leven binnen een Indianenstam.
Baby’s werden gedragen en kregen naar behoefte de borst. Ze huilden daarom weinig. Kinderen draaiden mee in het dagelijks leven. Meer >
Het verschil tussen emotionele verwaarlozing en affectieve verwaarlozing
19 mrt
Het verschil tussen emotionele verwaarlozing en affectieve verwaarlozing
Een pijnlijk onderwerp, ik weet het. Omdat veel mensen er echter mee te maken hebben (gehad), moet het toch gezegd.
Affectieve verwaarlozing en emotionele verwaarlozing worden vaak door elkaar gehaald. Soms wordt iets emotionele verwaarlozing genoemd, terwijl het om affectieve verwaarlozing gaat. Toch is er niet alleen een gradatieverschil, maar een wezenlijk verschil.
Emotionele behoeftenEmotionele verwaarlozing betekent dat de ouders (onbedoeld) weinig oog hebben voor de emotionele behoeften van hun kind. Ze kunnen hun kinderen niet echt bij staan als ze verdriet hebben of teleurgesteld zijn. Ze vragen hun kinderen niet hoe hun dag Meer >
Eindelijk! Loopfiets geeft kinderen de lichaamsbeweging die ze nodig hebben
16 nov
Vaak maak ik met mijn vriend wandelingen door Meyendel. Dat is beschermd duinlandschap met een heldere sfeer. Er zijn meertjes en broedplaatsen voor vogels. Maar ook voor konijnen is het er goed toeven. Behalve dan dat ze op hun hoede moeten zijn voor de vos.
In het weekeinde en tijdens vakanties zien we ouders met kleine kinderen.Soms laten zij hun kleintje zelfstandig lopen. Maar dat is een hele opgave, omdat zo’n kindje dit niet gewend is en nauwelijks conditie heeft. Het duurt dan ook niet lang tot het kind alweer in een buggy zit en wordt voortgeduwd door een van Meer >
Bedankt voor die bloemen!
01 jun
Bedankt voor die bloemen!
Een verrassende ontmoeting
Ik kwam terug van een lezing in Almere, die ik samen met twee andere sprekers had gehouden. Als bedankje had ik een mooie bos bloemen meegekregen. Rode rozen en goudsbloemen. Ze stonden in een plastic bak met een laagje water. Eromheen een vrolijke kartonnen doos. Het water kon er niet zomaar uit en het stond nog leuk ook. De organisator zei dat ik het water mocht weggooien als het moeilijk te vervoeren was, maar ik vond het juist heel handig en attent. Er zaten handvatten aan van touw. De bloemen zouden langer goed blijven en Meer >
Laat kinderen niet in de kou zitten!
22 jan
Outside playing in the snow
Nu het hartje winter is en er vaak een gure wind waait, moet mij iets van het hart. Vaak zie ik baby’s en peuters verkleumen in een buggy of wandelwagen. Omdat zij stilzitten, is voor hen de gevoelstemperatuur veel lager dan voor de ouders die achter de wagen lopen.
Bijna iedereen weet dat je het warmer krijgt wanneer je beweegt. Daarom zie je zelfs in de winter nog joggers in een korte broek. Ze lijken geen last te hebben van de kou.
Stilzitten als het vriestBuiten stilzitten als het vriest is niet behaaglijk. Binnen de kortste keren verstijf je van de kou. Daarom gaan ook weinig mensen op een terras Meer >
De ogen van een kind
26 aug
De kindertijd
De kindertijd spreekt tot de verbeelding. Er is veel over geschreven en studie van gemaakt. We zijn allemaal ooit kind geweest. Velen herinneren zich hun kindertijd als de meest onbezorgde periode in hun leven. Buitenspelen, in het moment zijn, nog weinig verplichtingen.
Natuurlijk moesten we van alles en bestond de kindertijd niet alleen uit onbekommerde blijdschap, maar het leven was nog redelijk eenvoudig. Het meeste werd voor ons geregeld en daar hoefden we zelf niet over na te denken. Ook zelf heb ik de eerste tien jaar van mijn leven als vrij onbezorgd ervaren. Uiteraard hoor ik ook andere Meer >
Kostbare momenten
28 jun
Op een festival dat ik onlangs bijwoonde (voor de publicatie van het nieuwste boek van een vriend van mij) waren een paar professionele straatdansers. Een klein meisje van een jaar of twee, deed spontaan mee en had duidelijk plezier. Zij was volop aan het dansen en imiteerde de professionals. Dit maakte het gebeuren pas echt feestelijk. Het is mij veel duidelijker bijgebleven dan het boek waar het festival om draaide. 😉
Later sprak ik de moeder, terwijl het meisje vrolijk rondliep. Ik zei hoezeer ik ervan genoot om een kind gelukkig en vrij te zien en dat er een open en harmonieus contact Meer >
Pijn bij kinderen
18 mrt
Een paar keer in mijn leven heb ik bloed moeten laten prikken.
BloedprikkenHet gebeurt regelmatig, dat ik tijdens het wachten een kind hoor huilen en schreeuwen. Wat nogal logisch is, want zo’n dikke naald doet flink pijn. En kleine kinderen ervaren pijn heel anders dan oudere kinderen en volwassenen. Ergerlijk is dat in veel gevallen ‘opvoeders’ en soms ook de assistent(e) beginnen te lachen om de reactie van het kind. Terwijl het kind huilt of schreeuwt van schrik, pijn of woede, vermaken volwassenen zich om de stress van het kind. Misschien denken ze hun kinderen te helpen om te relativeren, Meer >
Recente reacties