Liefde is wat we zijn

Bijna allemaal verlangen we naar liefde.
Alleen wat houdt dit dan in? Houden van. Daar zijn verschillende ideeën over.
Liefde is wat we Zijn. Het is onze levensenergie. We hoeven ons dit alleen maar te herinneren en ernaar te leven.
Het valt mij op dat ouders vooral problemen ervaren met hun kind, wanneer ze niet verbonden zijn met hun kind.
Voor zowel kind als ouder is dit een van de pijnlijkste ervaringen die ze kunnen hebben, om een verwijdering van elkaar te ervaren. Met elkaar verbonden zijn en omringt door liefde, is een van de mooiste ervaringen die er is.

Heeft een kind constant aandacht nodig?

Ouders kunnen bang zijn dat ze ieder moment hun kind actief aandacht moeten geven en moeten stimuleren, maar dat heeft er weinig mee te maken. Je kunt in stilte verbonden zijn met je kind.
Baby’s zijn nog gewaar. Ze zijn helemaal aanwezig in het hier en nu. Hun zintuigen zijn zuiver. Ze hebben nog geen tijdsbesef.
Wij leren hen dat plezier van buitenaf komt. Dat gaat niet opzettelijk, maar uit onwetendheid. Ze worden vermaakt, met rammelaars, fopspenen. We proberen actief een lach te ontlokken. Het kraait en trappelt van plezier.
Vervolgens groeit die op tot een peuter die zich op de grond werpt en met de benen trappelt omdat ie geen ijsje krijgt. Een kind dat zich verveelt als niemand hem bezighoudt.

Natuurlijke behoeften

Uiteraard moeten de natuurlijke behoeften  van een baby worden gelenigd, zoals nabijheid, melk, veiligheid.
Een baby kun je nog niet verwennen. Waar het om vraagt is wat het nodig heeft. Als daar een adequate respons op komt, kan de baby weer soepel terugkomen in ontspanning en gelukzaligheid. Het valt bijvoorbeeld in slaap, of kijkt nieuwsgierig om zich heen. Verder willen ze vooral deel uitmaken van het dagelijks leven. Vanuit een draagdoek overzien ze de omgeving. Liefde is zo heel natuurlijk. Je kunt dus heerlijk stil zijn met je kind.
Het hormoon oxytocine speelt heel een belangrijke rol in. Het wordt ook wel het knuffelhormoon genoemd. Het maakt ontspannen, gelukkig en het helpt om een veilige band op te bouwen.
Nabijheid en lichaamscontact zorgen dat er oxytocine wordt aangemaakt. Wees aanwezig in je lichaam, glimlach. Ga in op de uitingen. Er is niks mis mee om samen plezier te hebben. Als er een samen-spel is.
De baby voelt de liefde en ziet zichzelf weerspiegeld. Hij kan in zijn centrum blijven, in plaats van te leren om bij zichzelf weg te gaan.

Betrekken bij het dagelijks leven

Peuters kun je al betrekken in het gezinsleven, door hen mee te laten helpen met boodschappen doen. Bijvoorbeeld de bananen laten afwegen. Liefde kan heel alledaags zijn. Aandacht hoeft niet exclusief op het kind gericht te zijn, er is een wisselwerking. Wie liefde en verbondenheid heeft gemist in zijn leven, kan daar langdurig de gevolgen van ondervinden. Gevoelig zijn voor verslavingen, relatieproblemen, bindingsangst.
Afwijzing ervaren we als fysieke pijn. Hetzelfde deel in de hersenen wordt actief.
Dit is instinctief.
Toen we nog leefden als Jagers en Verzamelaars, was het levensgevaarlijk om uitgestoten te worden. Even gevaarlijk als een gebroken been. (Ziekenhuizen bestonden toen nog niet).

Blauwdruk

Baby’s en kleine kinderen lopen neurologische schade op als ze worden weggelegd. Ze worden angstig en teruggetrokken, of juist agressief, wat ook voortkomt uit angst.
Dat gevoel van verwijdering wordt een soort blauwdruk.
Een baby alleen in een wandelwagen, wieg of couveuse, is niet op de plek die hem toekomst, tegen de moeder of vader aan.
Gelukkig zijn draagdoeken en (bij couveusebaby’s buidelen) steeds meer in opkomst, zodat er tegemoet wordt gekomen aan de behoefte aan lichaamscontact. Dit is bepalend voor de neurologische ontwikkeling, gezondheid en stressregulatie voor de rest van het leven. Zo krijgt een baby vertrouwen.

Gelukkig hebben maar weinig mensen het helemaal zonder liefde en aandacht moeten stellen. Bij de meesten werd er deels tegemoet gekomen aan de behoefte aan lichaamscontact.
Een baby kan onze vroegste herinneringen naar boven halen. Het gehuil kan een stressreactie geven. Het triggert onze diepste instincten.

Onze kindertijd

Onze kindertijd kunnen we niet meer overdoen. We kunnen wel leren om onvoorwaardelijk van onszelf te houden en daarmee van onze kinderen.
Je kind helemaal accepteren, ook als hij een huilbui heeft, kan zorgen voor een diepe band.
Ook als de natuurlijke behoeften zijn afgedekt, kunnen er indrukken zijn die hij moet verwerken. Hij voelt jouw emoties aan. Door liefdevol aanwezig te zijn (nadat je hebt gecheckt of hij fysiek in orde is), leert hij dat hij zijn gevoelens mag uiten.
In mijn volgende blog geef ik nog wat voorbeelden hoe je rustig aanwezig kunt zijn.

Daarnaast bied ik aan eenmalig een gratis sessie aan via Zoom, waarin ik help om zicht te krijgen op je overtuigingen en op de band met je kind.
Daarna kun je bepalen of je een traject wil volgen. Je zit nergens aan vast.

Contactgegevens: Sarah Morton
kind-zijn@kpnmail.nl
Tel: 06-83992975

Daarnaast heb ik een boek geschreven over het belang van nabijheid, natuurlijk opgroeien.
Hoe je je kind kunt betrekken in meditatie.
Hoe je uit standaard percepties kunt stappen.

Wat je niet verteld is

Over kinderen in de baarmoeder, in het gezin en in de maatschappij

Reflectie op Wat je niet verteld is

Zie ook een artikel dat ingaat op wat we in essentie zijn:
https://freeskoolnederland.wordpress.com/2015/09/29/fictie-ten-opzichte-van-feit-3/
Mindful omgaan met je huilende baby
https://kiind.nl/mindful-omgaan-met-je-huilende-baby/