Liefde is wat we zijn, vervolg

Liefde is wat we in essentie zijn. We hoeven het niet te leren, we zijn ermee geboren.
Alleen dat zijn we vergeten.
Leven vanuit onvoorwaardelijke liefde, maakt dat we andere keuzes maken.

In mijn vorige artikel had ik aangekondigd wat voorbeelden te geven hoe je rustig aanwezig kunt zijn.

Rustige aandacht

Ik was op een bijeenkomst voor Centraal Wonen. In de speelhoek van de centrale woonkamer waren twee kleine kinderen in de weer. Een kleuter en een peuter. Ze waren op hun gemak, alsof ze hier woonden. In werkelijkheid was de bijbehorende moeder kandidaat. Zij zat in de kring en had een wat starende blik.

Ik wist niet eens dat de kinderen bij haar hoorden, totdat ze toenadering zochten. Hierbij steek ik mijn hand in eigen boezem. Zoiets had ik kunnen zien.
Haar gezicht werd zacht, er kwam een glimlach.
Zelf heb ik ook vaak een starende blik, wat vaak is opgevat als mezelf afsluiten. Ik ben de laatste die er een oordeel over zal hebben. Met zowel de moeder als de kinderen voelde ik een klik.

Als de kinderen contact zochten, dan ging ze daarop in. Er was rustige aandacht.
Zo had haar zoon een vraag over heksen. Hij had gehoord dat hier ook een heks woonde. Hij kreeg uitleg wat dit eigenlijk inhoudt. Het is niks griezeligs. Het zijn gewoon vrouwen die sterk verbonden zijn met de natuur en met het geestelijke. Ze kunnen ook mensen helpen met kruiden en andere natuurlijke remedies.   

Ik gaf de moeder een compliment voor haar respectvolle contact met haar kinderen.
Vertrouwen is de basis om kinderen op te kunnen voeden en ze iets te leren.

In mijn boek Wat je niet verteld is, staan nog talloze voorbeelden. Zowel die ik zelf gezien heb als die ouders me hebben geschreven.  

Los van omstandigheden

De omstandigheden hoeven zelfs niet harmonieus te zijn, om het fijn met elkaar te hebben. Een van de waardevolste lessen die ik leerde. Ik was 12. Eens in de twee weken logeerde ik bij mijn vader. Zijn toenmalige vriendin was weer eens met ruzie het huis uit gegaan.
Mijn vader, broertje en ik hadden het rijk alleen. Mijn broertje was aan het tekenen en ik danste op muziek. We hadden toch nog een fijne dag met z’n drieën.

Toch nog een kritische noot. Op veel andere momenten was mijn vader zo in beslag genomen door zijn relatie, dat het ten kosten ging van aandacht voor zijn kinderen. En onze tijd met ons vader was toch al spaarzaam.
Het kwam voor dat zowel zijn vriendin als ik op hetzelfde moment ergens mee zaten en daarover wilde praten. Hij liet haar voorgaan, terwijl hij haar ook doordeweeks zag.

Kinderen vermaken of gewoon aandachtig zijn?

Je hoeft niet 24 uur per dag in de weer te zijn met je kinderen, als je maar aanwezig en beschikbaar bent.
Echte aandacht gaat niet zozeer over je kinderen vermaken, maar aandachtig Zijn.

Voor de allerkleinsten is je geruststellende nabijheid helemaal belangrijk. Een baby niet alleen laten huilen. Dan heb ik het niet over een paar minuten vermoeid jengelen, maar echt huilen. Om te voorkomen dat je in een cirkel terecht komt van oppakken en weer wegleggen, is een draagdoek heel handig. De baby voelt zich veilig tegen je aan en je hebt je handen vrij voor andere zaken.
Lichaamscontact zorgt dat er oxytocine vrijkomt, wat een veilige hechting bevordert.
Ook als het huilen niet meteen stopt (baby’s moeten soms ook ervaringen en indrukken verwerken), nabijheid zorgt dat hij zich veilig voelt.

Het kind voelt of je in verbinding bent. Doen alsof heeft dus geen zin. Vaak zie ik ouders pogingen doen hun kind te troosten, terwijl ze eigenlijk met hun gedachten ergens anders zijn, bijvoorbeeld de boodschappen.
Als je kind echt verdrietig of bang is, neem gewoon even de tijd voor hem of haar. Daar ga ik de volgende keer dieper op in.
Natuurlijk heb je taken te doen. Ook dan kun je in contact blijven.

Ik kan energie lezen, zie meteen of er echt contact is. Dat heeft niets te maken hoe druk de ouders en kinderen met elkaar bezig zijn. Ik kan trouwens geen aura’s uitlezen, mocht je dat soms denken. 😉
Hoe ik het zie, kan ik vaak niet eens uitleggen. Ik voel het in mijn lichaam. Ik zie het aan de mimiek, ook als die voor anderen ‘gesloten’ lijkt.

Wil je dat ik meekijk en aanwijzingen geef hoe je een dieper contact met je kind kunt ervaren? Ook of juist tijdens een huilbui. Neem dan gerust contact op. Wil je kans maken op een gratis sessie? Geef dan een gouden tip voor Centraal Wonen.

Sarah Morton
kind-zijn@kpnmail.nl
Tel: 06-83992975