Niemandsland

Ik kan me nog herinneren dat ik samen met mijn tante in de Spin ging. Een kermisattractie waarbij je in het rond wordt geslingerd.
Alleen vlak voor de start durfde mijn tante niet meer. De veiligheidsstang was al vastgeklikt.
“Meneer!”, riep ze naar de man die de attractie bediende. Eerst keek hij alleen op. “Ik wil eruit!”, riep ze beslist.
Het was menens. Hij liet haar eruit. Zelf heb ik nog een leuke ‘rit’ gehad. Mijn punt is, dat baby’s en peuters ook vaak rond worden geduwd, in een situatie die ze niet aandurven.
Zij roepen ook vaak dat ze eruit willen. Niet altijd wordt er gehoor aan gegeven.

Photo by Jomjakkapat Parrueng on Unsplash

Veiligheid zoeken

We kennen allemaal wel het beeld van een peuter dat zich verschuilt achter de rokken of de broek van de moeder.
Zit het kind in een  buggy/wandelwagen? met het gezicht van de ouder af, dan kan hij geen oogcontact zoeken ter geruststelling. Hij kan geen toevlucht nemen tot zijn ouders. Er komen indrukken op hem af waar hij van schrikt, zoals haastige voorbijgangers, het gerammel van boodschappenwagen, felle lichten en piepjes.
Ik zag een keer dat een baby van een jaar schrok van een man die te dichtbij kwam en naar het kind lachte. Angstig begon het meisje te huilen.
Pas toen ik de moeder erop wees, schenkte ze aandacht, stelde ze haar dochtertje gerust.

Ik weet niet waar ik ben!

Hoe voelt een kind zich als hij bijvoorbeeld naar een Warenhuis wordt meegenomen? Zonder uitleg waarom ze daar zijn. Winkelen heeft voor hem geen betekenis. Hij wil alleen maar weg, naar huis. Hij kan zijn ouders niet zien, ziet vooral benen, billen, tassen en buiken van onbekenden, die hij juist op afstand wil houden.

Hij weet niet waar hij is, verliest elk richtingsgevoel, kan op een gegeven moment niks meer onderscheiden en begint te huilen en gillen. Hij heeft nergens houvast aan. De spullen om hem heen zeggen hem niets, behalve dan op de speelgoedafdeling. Hij voelt zich uitgeleverd. Hij kan niet vluchten, hij kan niet de nabijheid van de ouders opzoeken.
Waarom horen zijn ouders hem niet! Zijn ze er nog wel, of is hij meegenomen door iemand anders? Als hij roept, krijgt hij geen antwoord. Hij kan zich voelen alsof hij zijn ouders is kwijtgeraakt in de stad.
Zou jij niet in crisismodes raken als je naar een niet vertrouwde omgeving werd meegevoerd? Je weet niet waar je bent, hoe lang het duurt, waarom je hier bent.
Je komt terecht in een soort maalstroom. Niets is bekend. Je weet niet waar je aan toe bent.
Het lijkt een extreem voorbeeld. Natuurlijk ga je je kind niet urenlang aan zijn lot overlaten. Maar zelfs liefhebbende en betrokken ouders verliezen een keer hun geduld.

Zich gedragen

‘Waarom kan mijn kind zich nooit eens gedragen in een winkel?’
Nou, misschien weet hij niet hoe hij zich kan gedragen. Is hij vooral bezig met overleven. Hij zoekt veiligheid en dat wordt niet altijd begrepen. Je denkt misschien dat hij de confrontatie opzoekt. Wat je niet begrijpt, daar kun je ook moeilijk begrip voor hebben. Dat begrijp ik dan wel weer. 😉
Vaak heb ik meegemaakt dat een kind tevergeefs om mama roept, of zich probeert naar de ouders om te draaien.
Kinderen worden blootgesteld aan voorbij scheurende auto’s. Ze kunnen schrikken van schreeuwende mensen, blaffende honden.
Ze worden mee gesjord door druk verkeer, worden door mensenmassa’s geduwd. Het ene kind is uiteraard gevoeliger en schrikachtiger dan het ander en heeft meer geruststelling nodig.
Maar bijna geen kind is ongevoelig voor wat er om hem/haar geen gebeurd.
Denk je: ‘Maar dit doe ik nooit zo met mijn kind?’ Dan ben je heel goed bezig. 😉 Maar omdat ik het zo vaak zie, moet het toch worden gezegd.

Met het gezicht naar de ouders

Een wandelwagen waarbij het kind met zijn gezicht naar de ouder toe zit, kan al helpen. Uit een onderzoek met 2700 moeders, blijk dat de moeder twee keer zoveel praat met het kind als wanneer het kind uit het zicht is. Dat is goed voor de taalontwikkeling en voor de band tussen ouder en kind.
Lees ook:
Laat baby in buggy naar de ouders kijken Artikel in trouw

Het kind lacht meer, is meer ontspannen.
Natuurlijk kun je thuis met je kind praten. Maar voor het kind is het onbegrijpelijk dat je buiten de deur geen contact hebt.
In een rustig park kun je weer wel het kind ‘de wereld’ in laten kijken. Daar kan het ook van leren. De meeste kinderen zijn ook nieuwsgierig en onderzoekend.
Het is belangrijk dat de wagen beide kanten op kan staan.

Zelf lopen

Photo by Guillaume de Germain on Unsplash

Als peuters zelf mogen lopen, tonen ze zich socialer en meer ontspannen. Ze lopen naast hun ouders, in plaats van vooruit geduwd te worden. Ouders zijn zich vanzelf van hen bewust, als ze niet met hun telefoon bezig zijn.
Peuters voelen zich nuttig en gewaardeerd wanneer ze mee mogen helpen de boodschappen in de wagen te leggen. Ze zijn vaak ijveriger dan oudere kinderen. De peuter-tijd is de beste leeftijd om kinderen op een speelse manier bij het huishouden en de boodschappen te betrekken. De puberteit is verreweg het minst goede moment om daarmee te beginnen.

Uren winkelen

Ook voor een peuter die zelf mag lopen is het moeilijk om uren te winkelen. De stroom mensen kan als een zog zijn, waar ze energie aan verliezen. Onbekenden hebben ook hun humeur. Kinderen pikken dat op. Als het kind het erbij laat zitten, letterlijk, door zich op de grond te laten zakken en geen stap meer te verzetten, wordt dat vaak niet begrepen. Dat het kind misschien gewoon bekaf is. Jij wil na een lange dag werken misschien ook neerploffen op de bank.
Ook als het kind lichamelijk nog energie heeft om te lopen, kan zijn hoofd omlopen.
Een kind raakt nog sneller uitgeput als hij al een intensieve dag achter de rug heeft, bijvoorbeeld eerst naar de kinderopvang, dan naar de kapper en dan nog boodschappen doen.

Photo by Juli Kosolapova on Unsplash

Positief voorbeeld.

Een paar weken geleden zag en hoorde ik een klein meisje schreien in de buggy. Het kind zag er gezond en goed verzorgd uit. Een plaatje. De vader leek eerst niet te reageren, maar haalde haar er toen toch uit. Rustig liep ze naast hem. Het was een heel ander kind! Ze wilde graag samenwerken, in harmonie zijn met haar vader.
Natuurlijk is dat kindje vrolijker. Ze heeft haar zin gekregen!, zullen sommige men-sen denken. Mag dat dan nooit?
Als het gaat om snoep en schermtijd mag het kind best ‘nee’ horen. Als het gaat om wezenlijke behoeften, hoef je niet consequent te zijn. Wees liever betrouwbaar.

Autostoeltjes

Dit stukje gaat vooral over peuters. Voor baby’s is het natuurlijk niet anders, wat prikkels betreft en behoefte aan veiligheid. Misschien nog wel sterker.
Een baby voelt zich thuis en compleet in een draagdoek of ergonomische draagzak. Daarvanuit kan het de wereld overzien, op veilige hoogte.
Ik heb zelden een gedragen baby horen krijsen. Eerder zijn ze slap van geluk.
Ze hoeven alleen te huilen om fysieke behoeften kenbaar te maken.
Ik zie vaak dat baby’s in een autostoeltje meegenomen worden de winkel in. Hoewel dat veilig kan, is het niet goed voor baby’s nek en rug om lang in een gebogen houding te liggen. Die zitjes waren oorspronkelijk bedoeld voor korte autoritten, om het kind veilig te vervoeren.
Bovendien kijkt het kind naar boven, recht in felle TL-lichten.
Rechtop tegen mama of papa aan, is het beter afgeschermd voor felle lichten.
Dus laat de autostoel in de auto en neem het kind op de arm of in een draagdoek of draagzak mee.
baby-houd-je-rug-rechtActie Baby houd je rug recht!

Houd het behapbaar

Een baby of peuter heeft niets te zoeken in een warenhuis. Winkel functioneel.
Eten en kleding heb je natuurlijk wel nodig. De meeste mensen blijken trouwens veel meer kleding te kopen dan ze nodig hebben.

corona-teller.nl/arjen-lubach-uit-kritiek-op-fast-fashion-in-avondshow/
Grote winkelketens hebben ook een online-aanbod. Misschien een minder feestelijke ervaring. Besef dat uren winkelen voor volwassenen een uitje kan zijn, maar voor baby’s en peuters is het een verschrikking.
Wil je kleine, lokale winkels steunen. Dat is natuurlijk heel mooi. Als je uren wilt winkelen, regel dan een dagje oppas, laat bijvoorbeeld oma en opa oppassen of neem vrij van je werk, terwijl het kind op het kinderdagverblijf zit.

Winkel als het kan op een rustig moment. Dan is ook de kans dat je je kind uit het oog verliest in de menigte, kleiner. Als je je kind niet meer kan vinden, besef je pas wat hij doormaakt, wanneer hij jou niet kan zien!

Iets voedzaams eten en iets te drinken kan het kind helpen om bij te tanken.
Rustige aandacht, kan een veilige ‘bubbel’ scheppen, waardoor het kind zich ook in het openbaar thuis kan voelen en zijn weg leert vinden.
Als het boodschappen doen wordt afgesloten met de speeltuin, kan het kind zich ontladen en weer tot zichzelf komen. Het vooruitzicht zal helpen om het boodschappen doen beter vol te houden.
Wil je dat ik meeloop met het boodschappen doen en wil je leren hoe je beter kunt communiceren met je kind en het gedrag leert te vertalen.
Schroom dan niet om contact op te nemen.

Telefoon: 06-83992975
E-mail: kind-zijn@kpnmail.nl
Gratis inspiratie ontvangen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Gratis inspiratie ontvangen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.