Waarom ik de knuffelpiemel wel pedagogisch verantwoord vind.

Nu eens een wat luchtiger en vrolijker onderwerp. Op sommige Nederlandse
Kermissen is er sinds het voorjaar een ‘nieuw’ fenomeen.
De pluche piemel heeft nu ook zijn voeten op Nederlandse bodem gezet. In België heb ik ze al vaker gezien, al jaren geleden.
In Nederland verschenen ze op steeds meer Kermissen. Het balletje ging rollen. 😉

In Belgie is de knuffelpiemel al jaren een bekend fenomeen.

Van de zomer was ik op doorreis met een goede vriend. Voor een nacht, vonden we een Ibishotel in St Niklaas, een dorpje in België. We vonden ook iets anders. In een Kermis een groepje pluche piemels die naar ons glimlachte, achter glas. Dat zag er lief uit. Met zo’n grijpmachine zou je er een kunnen ‘vangen’.
Helaas sloot de Kermis al.

Pas toen ik alweer terug was in Nederland, vernam ik dat die ook daar is verschenen. Verschillende ouders en kinderen zijn geïnterviewd wat ze ervan vinden. Dat leidt tot grappige en aandoenlijke reacties. Kinderen die dolblij zijn omdat ze de piemel hebben gewonnen.

Toen ik 17 was heeft mijn vaders vriendin een pluche piemel voor me gewonnen op de Kermis.
We waren met de familie op weg naar een restaurant en passeerden onderweg een Kermis. Behalve allemaal pluche dieren, troffen we daar als een tropische verrassing een trosje pluche piemels aan.
Je kon er een winnen door hulzen van pinnen af te schieten. Zij had eens een schiet-cursus gevolgd.
De pinnen moesten er helemaal af. Na een paar pogingen kon ik een knuffel in mijn armen sluiten. Ik heb hem nog steeds.
Al meer dan achttien jaar. In België is het al jaren een fenomeen, misschien al decennia lang.

Ophef over de kermispiemel

Behalve vrolijkheid is er ook ophef over de pluche piemel. Zo zou die kinderen seksualiseren. “Laat kinderen kind zijn.” Zelf wil ik niets liever dan dat kinderen kind kunnen zijn. Daarom pleit ik ook voor elke dag buiten kunnen spelen.
De lokale Boer Burger Beweging wil de Knuffelpiemel zelfs verbieden. (Noot: Het gaat hier niet om de landelijke partij van Caroline van der Plas) Ook de lokale ChristenUnie is die mening toegedaan. Zacht gezegd een lullige opstelling.
Laat ze zich druk maken over seksueel misbruik, waarbij kinderen pijn gedaan worden.

’Kermispiemel is niet schadelijk voor kind’, zegt deskundige Belle Barbé. ’Een kind seksualiseert de piemel niet, dat doen volwassenen’.
Er zijn meer deskundigen die deze mening toegedaan zijn. De piemel hoort gewoon bij ons. De helft van de mensen heeft er zelf een, en de meeste kinderen zien wel eens een piemel. Bijvoorbeeld van een broertje of vader. Laten we een voorbeeld nemen aan ons buurland, waar de knuffelpiemel allang ‘ingeburgerd’ is.

Als ouders een pluche piemel geen geschikt cadeau vinden voor hun kind, dan laten ze die toch gewoon links liggen en kunnen ze voor een andere prijs gaan? Daar is iedereen vrij in, daar hebben ze geen politieke partij voor nodig.
De meeste ouders kunnen er om lachen en bijna alle kinderen vinden ‘m leuk.
Daar raken ze echt niet door beschadigd.
Ga als partij zelf eens over een Kermis lopen en kijk naar de reactie van ouders en kinderen.
Als je je toch druk wil maken over de schadelijkheid van speelgoed, kun je beter je pijlen richten op gewelddadige games en op realistisch uitziende nepwapens.

Toen ik opgroeide zag ik ook wel eens een piemel. Die van mijn vader en van mijn broertje. Het gaf een vrolijk gevoel en daardoor kon ik op een onbevangen manier omgaan met het (blote) menselijk lichaam.
Het is een knuffel (met een lieve blik), geen dildo. Het lijkt wel een piemel-Pokémon. Het heeft geen seksuele lading, is eerder aandoenlijk om te zien. Voor barbiepoppen, met borsten en billen, is er ook geen verbod.

Praat erover

Deze pluche vriend biedt de kans om op een speelse manier over het menselijk lichaam te praten, ook de edele delen. Dus wees nieuwsgierig, praat er samen over. Kijk of je kind vragen heeft.
De helft van de mensen heeft een echte piemel. Daar plassen ze ook mee.
Voor kinderen is het niet vreemder dan een neus of een oor. Het zijn volwassenen die er iets erotisch of zelfs vunzig van maken. De vunzigheid zit in hun eigen hoofd. Kinderen vinden het vooral grappig en lief. Ze willen ermee knuffelen. Zou er ook zoveel ophef komen over een pluche oor of neus?
Als je het gaat wegstoppen, krijgt het juist een negatieve lading. De maatschappij kan wel wat vrolijkheid gebruiken, vooral in de tijd van crises en erger.

Ik ben er helemaal voor om het taboe van de piemel af te halen.
Ik kies partij voor de Piemel. 😉

Update: er komt geen verbod op knuffelpiemels. Niet in Alkmaar en niet in Berkelland. De wethouders en burgermeester begrijpen dat ze voor sommigen aanstootgevend zijn, maar zien geen gevaar voor de veiligheid en openbare orde, wat het criterium is om het te kunnen verbieden.

Heb je vragen? Mail me gerust:

kind-zijn@kpnmail.nl