Gezien en gehoord worden
Geen categorie
Daar ben ik even stil van
01 jun
Voor de derde keer bezocht ik met een vriend de Dodenherdenking voor kinderen. Het is georganiseerd door kinderen; Een jeugdige burgemeester Amélie Mijs (15 jaar) en Raneem Halabi (16 jaar) wie zelf gevlucht is uit Syrië, voerden het woord, vrijmoedig en respectvol tegelijk. Zo geven ze met name andere kinderen maar ook volwassenen iets mee over de Tweede Wereldoorlog. Op een manier die te behappen is voor kinderen en hen ook aanspreekt.
Het waaide, maar de lucht was stralend blauw. We arriveerden ongeveer 19:20 uur. Later dan ik had gewild. Toen we parkeerden hoorde we in de verte nostalgische muziek in Meer >
Het jongetje dat overal lak aan had
28 dec
Serious Request
Met nostalgie volg ik Serious Request. Vorig jaar (2016) was het thema: kinderen met longontsteking toegang geven tot medicijnen en behandeling.
Een gewone avond, een bijzonder verhaalOp een avond (22 december) ging ik naar mijn moestuin, zoals vaker. Meestal was het stil s’ avonds op het moestuinencomplex. Nu was het een drukte van belang. Mensen waren in de weer met hapjes en drankjes. Ik werd uitgenodigd om mee te helpen bekers, limonade en kerstkransjes op tafel te zetten. Het bleek lichtjesfeest te zijn. Ondanks het gure weer, ervoer ik veel warmte. Ik voelde me welkom.
Er was een moeder met wie ik in gesprek raakte. Zij zat aan een tafel met diverse potjes nagellak. Iedereen kon voor een euro zijn of haar nagels laten lakken. De opbrengst zou naar Serious Request gaan. Een project om kindersterfte door longontsteking Meer >
In Utero
09 mrt
Al een paar maanden geleden had ik gehoord van de documentaire In Utero. (1)
Andere kijk op autisme en ADHDGio Vogelaar (2), met wie ik vaak lezingen geef, was heel enthousiast over deze documentaire. Hij is veel bezig met op een andere manier kijken naar kinderen met labels als ADHD en Autisme. Door hen niet te zien als kinderen die een probleem vormen, maar wel problemen ervaren met de samenleving zoals die nu is.
OverlevingsmechanismenDoor de stress en signalen die het kind meekrijgt, ontwikkelt het in de baarmoeder al overlevingsmechanismen die later vaak gelabeld worden met autisme, ADHD of ODD. Meer >
Fictie ten opzichte van feit (3)
01 okt
Een baby is nog volledig in het nu, in het feit: het is op en top in de zintuigen aanwezig.. er zijn nog geen gedachten, nog geen verhalen over wat er gaande is. Er is nog geen fictie gebouwd. Als de basisbehoeften van de gezonde baby zijn afgedekt, is de baby gelukkig en tevreden. In de zintuigen zijn, in het lichaam zijn met de aandacht is liefde zijn, is thuis zijn. Eigenlijk is het heel simpel. Het leven is eigenlijk heel simpel..
Hoe hou je je baby in die godzalige dimensie? De baby die tevreden naar hemel ruikt..
De baby is namelijk Meer >
Vrij en vol liefde
08 aug
Ontroerend en bevrijdend, deze blog en ook de vorige over je moeder.
Mijn ouders hebben ook van alles ‘fout’ gedaan (en ook van alles wel op de juiste manier die aansloot bij wat ik toen nodig had). Het is een opluchting om niet meer in te hoeven zitten over wat ze anders hadden moeten doen of hoe ze zouden moeten zijn en ze gewoon te kunnen zien zoals ze zijn, in liefde.
Mijn ouders leven overigens nog.
Laat alle mind fuck over je ouders los
Wie ze zouden moeten zijn
Wat ze zouden moeten doen, geven of laten
Ga het huidige moment in..
Het NU
Zonder verhaal
Dat is het Meer >
Gezonde eetlust
16 aug
Van nature weet het lichaam feilloos wat het nodig heeft. Door druk van buitenaf kan deze intuïtie teniet worden gedaan. Kinderen die groenten weigeren of met lange tanden hun eten naar binnen werken. Wat is hier aan de hand? Als een kind iets niet wil, ontaardt dat vaak in een strijd. Een lepel die in zijn mond wordt geduwd. Dreigden, smeken. Het kind sputtert tegen, gaat huilen of kokhalzen. Sommige kinderen moeten net zo lang aan tafel blijven zitten tot hun bord leeg is. ‘Gezond eten’ gaan ze associëren met pijn en straf, terwijl gefrituurd voedsel, frisdrank en snoep voor hen Meer >
Wat we van kinderen kunnen leren
21 feb
De kindertijd zien we als een periode van leren. En de volwassenen zijn de leermeesters. Kinderen imiteren hen. Kinderen leren zinvol hun emoties te uiten en met anderen om te gaan. Maar is dat ook zo?
Pesten, buitensluiten en discrimineren, leren kinderen van volwassenen. Kinderen hebben een voorbeeld nodig. Maar ze geven zelf ook een voorbeeld, door ons een spiegel voor te houden. Zijn we bereid om in die spiegel te kijken? Als kinderen iemand buitensluiten omdat hij niet het ‘juiste’ merk kleding draagt, waar komt dat dan vandaan?
Kinderen zijn nog eerlijk in hun emoties. Laatst was ik met Iwanjka en zijn dochtertje Zonnetje, naar de klimhal. Meer >
Recente reacties