Driftbuien bij peuters zijn een bekend fenomeen. Het onderwerp is dus niet origineel, maar wel van belang. Juist omdat het zo algemeen voorkomt.
Een algemeen geaccepteerde opvatting is dat driftbuien bij de ontwikkeling van het kind horen.

Photo by Arwan Sutanto on Unsplash

Noot van mij: Van nature zijn kinderen zonnig, levendig en nieuwsgierig en hebben ze een heldere blik.

In deze maatschappij kan die zon soms overschaduwd worden. We kunnen kinderen helpen zodat hun levensenergie blijft stromen en het licht in hun ogen blijft schijnen.
Veel gedragingen worden gezien als normaal. Dat het normaal is betekent nog niet dat het gezond is om dol te draaien. De spieren zijn tot het uiterste gespannen, de adrenaline giert door het lichaam, de bloedruk en hartslag zijn hoog. Het kind is uit verbinding met zichzelf en met de ouders.
Besef dat dit niet het kind zelf is, maar dat het wordt overspoeld door emoties.
Er kunnen talloze aanleidingen zijn waardoor het kind gaat driften. Kinderen zijn sfeergevoelig en kunnen worden meegenomen door de emoties van anderen, ook voorbijgangers.
In deze complexe maatschappij is dat bijna niet te voorkomen.
We leven in een dermate stressvolle wereld, dat het moeilijk is om bij onszelf te blijven. Een klein kind heeft zeker begeleiding nodig om de stress uit zijn lichaam te halen.

Geen standaardantwoord


Er is geen standaardantwoord bij ieder kind in elke situatie helpt.
Het vraagt om openheid bij je als ouder, echt naar de situatie kijken.
Welke emotie klinkt er door in het kind? Angst, verdriet of boosheid.
Een klein kind kan verdwijnen in een maalstroom van stress. Het kan zichzelf nog niet redden. Het is aan de volwassenen om hem eruit te halen.
Krachtig en liefdevol. Er zijn verschillende manieren om te reageren op een driftbui.
Ik noem alleen manieren die werken.
Zelf gaan schreeuwen is alleen maar als olie op het vuur.
Onder de koude douche zetten, kan het kind soms letterlijk laten afkoelen, maar dan blijft het zitten met de pijn van niet begrepen worden. Er is dan geen sprake van bewust-zijnsontwikkeling.
Als een kind in het gangpad ligt waar mensen voorbij lopen, kun je hem het beste uit de situatie halen en meenemen naar een rustigere omgeving. Bij schadelijk gedrag zoals bijten, slaan en schoppen, moet er zeker ingegrepen worden. Het kind weghalen en met het kind apart gaan zitten.
Het moet veilig blijven voor iedereen.

Soms het kind zo gegrepen door negatieve energie, dat je hem niet kunt bereiken. Een kortstondige driftbui kun je laten uitrazen. Het kind raakt al snel uitgeput. Als de storm is gaan liggen, kun je naar het kind toegaan en vragen wat er aan de hand was, wat het wil. Soms is het kind oververmoeid, soms zijn het kleine voorvallen die zich opstapelen.
Let ook op de lichaamstaal. Een kind kan zeggen niet moe te zijn, terwijl het in zijn ogen wrijft.
Praat erover wat er was op zijn begripsniveau, benoem het en los het samen op.
Sommige kinderen blijven hangen in hun drift, kunnen er niet meer zelf uitkomen. Ze blijven boos of huilen ontroostbaar.
Soms vragen ze om hulp door hun armen te reiken en om mama en papa te roepen.

Het kind op zijn voeten zetten

Photo by Josh Willink

Je kunt je kind uit een driftbui halen. Hem letterlijk en figuurlijk weer op zijn benen te zetten. Ja, dat kan echt, maar dan moet je wel weten wat je doet.
Een time-in in plaats van een time-out.
“Ik zie dat je meegenomen bent door je boosheid en ik help je eruit te komen.”
Je neemt je kind bij je en maakt oogcontact.
Als het kind wegkijkt, raak je het liefdevol aan en zegt: ‘Ik wil dat je me nu aankijkt.’
Hoe steviger je zelf in je schoenen staat, krachtig en liefdevol, hoe beter het werkt.
Liefdevol contact helpt het kind zich te ontspannen, brengt hem terug in zijn lichaam.
“Hoe voelt het in je lichaam?”
Zich bewust worden van wat er in het lichaam gebeurt, kan al worden ingezet vanuit de peutertijd. Zij kunnen al goed vertellen of iets ‘au’ doet, of ze honger hebben of zich niet fijn voelen. ‘Mama, het is koud in mijn buik’.
Begeleid het kind om met zijn aandacht naar het lichaam te gaan. Vul niet in wat hij voelt. Het is een vorm van geleide meditatie.
Je kunt hen eraan herinneren wie ze in essentie zijn, liefde.
Wanneer een kind weer goed in zijn lichaam zit, is de stress vaak al opgelost.
Het is soms bijna magisch, maar eigenlijk is het logisch en simpel.

Baby’s kunnen nog niet leren hun emoties te regulieren. Juist hen moeten we koesteren. Liefdevol contact kan zelfs fysieke pijn, zoals buikkramp, verzachten. Dat heeft te maken met het hormoon oxytocine.
Ook bij hen kun je al benoemen wat je waarneemt.

Een driftbui stoppen heeft niets te maken met emoties wegdrukken, maar het kind leren bewust te worden wat er in zijn lichaam gebeurt en weer op Aarde te landden.
De omgang met kinderen die ik vaak om me heen zie, trainen het kind juist om emo-ties te onderdrukken.
“Hou nu maar op met huilen!”, hoor ik wel eens, ook als het kind echt verdrietig klinkt, dus niet zeurderig of drammerig.
Huilen kan juist stress helpen ontladen.
Zelf boos worden leert kinderen dat het niet veilig is zich te uiten. Natuurlijk glijdt iedereen wel eens uit. Ouders zijn ook maar mensen.
Als je merkt dat je sterk getriggerd bent, kun je soms beter eerst tot jezelf komen. Alleen dan kun je het kind helpen.
In een drukke supermarkt kun je moeilijk je aandacht richten op je innerlijk, omdat het in die omgeving voor het kind niet veilig voelt. Dan kun je beter eerst een rustige plek opzoeken.
Bij veel kinderen helpt lichaamsbeweging om weer in hun lichaam te komen, zoals dansen en op en neer springen. Of samen zingen. Humor kan ook helpen.
Bij zinnen zijn betekent letterlijk in je lichaam zijn. Waarnemen met je zintuigen.

Triggers


Een stortvloed aan prikkels, vooral in een onveilige omgeving, kunnen maken dat het kind zich moet afsluiten en zich afkoppelt.
Als het kind niet ‘aanwezig’ is in zijn lichaam, kan de drift het makkelijker overnemen. Drift komt vaak voort uit paniek.
Leer 100% verantwoordelijkheid te nemen voor je emoties.
Als je jezelf dreigt te verliezen, kun je je kind niet helpen om tot zichzelf te komen. Adem dan eerst rustig in en uit. Blijf wel in dezelfde ruimte als je kind, zeker als het buiten de deur gebeurt.
Nog beter is driftbuien te voorkomen, door de oorzaak op te lossen. Een driftbui ontstaat vaak uit onmacht, als iets niet lukt. Of als iets moet of juist niet mag.
Plaats een kind niet in een situatie waarbij hij geen houvast heeft, bijvoorbeeld uren gaan winkelen of te laat eten. Honger, vermoeidheid, pijn, stress en mensenmassa’s kunnen triggers zijn voor driftbuien.
In de supermarkt kan het kind helpen met boodschappen in de wagen leggen. Dan voelt hij zich gewaardeerd. Dan doet hij actief mee, in plaats te worden meegesleept.

Fijne momenten

Veel lachen, samen spelen (vooral lichamelijk actieve spellen), dansen en stoeien is een goede uitlaatklep. Het kind blijft goed in zijn lichaam.
Peuters willen dingen zelf doen, zoals zelf lopen en helpen met boodschappen doen. Jong geleerd is oud gedaan.
Benoem ook juist de fijne momenten: “Wat hebben we gezellig gezongen”, of “Je hielp me fijn mee met boodschappen in de koelkast leggen.”
Hou er rekening mee dat het kind met iets anders bezig kan zijn dan jij. Zeg het van te voren als je bijvoorbeeld boodschappen moet doen en jullie de speeltuin moeten verlaten. Bereid hem er op voor.
Leg het hem in eenvoudige woorden uit. Er moet eten in huis zijn.
Driftbuien zijn nooit helemaal te voorkomen, omdat kleine kinderen onervaren zijn om hun emoties te regulieren. Hun hersenen zijn nog niet voldoende gerijpt. Als het kind (weer) zichzelf verliest, betekent het niet dat je gefaald hebt.
Als je het kind goed weet te begeleiden, is het zelfs een waardevol leermoment, wat bijdraagt aan het zelfbewustzijn van het kind.
Zelf regelmatig met je aandacht naar je lichaam gaan, zal helpen zelf kalm en aanwezig te blijven. Kinderen reageren op de sfeer die hun ouders meebrengen. Als je met een rotstemming een spelletje aanreikt, is de kans groot dat het door de kamer gaat.
Als je zonnig met hetzelfde spelletje komt, reageert het kind ook blij.
Leer kinderen dat ze niet krijgen wat ze willen met eisen en drammen. Als ze toch een ijsje krijgen, dan kalmeert het even, maar het kind leert dan juist om overstuur te raken als het ‘nee’ hoort.
Leer hen om verzoeken te uiten.
Bijvoorbeeld: “Mag ik een appel?”


Een artikel lezen geeft wel inzicht, maar nog geen diepgaande verandering. Wil je leren deze inzichten toe te passen. Nooit meer denken ‘Ik weet niet wat ik ermee aan moet’ als je kleine een bui heeft?
De leiding nemen over de situatie, waarbij je kind ervan leert en het jullie dichter bij elkaar brengt.
Neem dan contact op.
Sarah Morton
kind-zijn@kpnmail.nl
Tel: 06-83992975


Wat je niet verteld is. 2e herziene druk.

In mijn boek Wat je niet verteld is, lees je meer over hoe je kinderen weer gezond en natuurlijk kunt laten opgroeien, hoe je de valkuilen van deze maatschappij kan herkennen en omzeilen en wat de oorzaken zijn van drift bij kinderen. Het ligt niet aan de kinderen en ook niet altijd aan de opvoeders, maar zij kunnen er wel iets aan doen, door bepaalde gewoonten te veranderen of een gezondere omgeving te scheppen.

Een andere interessant boek aangaande dit onderwerp is opvoeden in een gestoorde wereld, van Eugenie van Reutenbeek en Jan Nouwen. Waarbij de auteurs duidelijk uitleggen wat er mis is in deze maatschappij, hoe kinderen daarin meegesleept worden en hoe we hen helpen om tot zichzelf te komen. Zij gebruiken daarbij voorbeelden uit hun eigen gezin, maar leggen ook uit door welke bewustzijnsniveaus mensen en vooral opgroeiende kinderen heen gaan.